Metro – Yalnızlığa Savrulduk

Seheri açılmış yerde vay senin olaydım Gövermiş yaprak altında bir uzanaydım Dalaydım uykulara dalaydım kaygısız vay Saraydım yar kollarında uyanaydım Kefeni yağmalanmışlar diller olaydım Sararmış yapraklar içinde güller olaydım Güleydim her daim güleydim mest olaydım vay Göreydim çoluk çocuk gün yüzü göreydim Dalaydım uykulara dalaydım kaygısız vay Saraydım yar kollarında uyanaydım

Do you remember when, You used to sleep at night And when somebody dies, You see them lifting But you know, you know It’s not over Do you remember when, You had no need for lies And now your mother cries, and nothing matters much- You know, you know It’s not over Don’t you know,…

Tam kayarken ellerinden Gözyaşlarım beni terkederken Sarılıp yalnızlığa bu gece Adını haykırdım sessizce yenilgiye Bir sen düştün Bir ben Tutmadık ikimizde Birbirimizi düşerken Acımaz canım benim Bir düş bir gerçeği Kaybettim herşeyi Hep aynı sen Hep aynı ben Zaman yanımızdan Akıp giderken Dokunduk mahvettik Sevdik kaybettik İnsan olmayı hiç haketmedik

All day long we knew we were playing with fire We could tell by the burn marks All day we was inside the cave We was playing with fire What else happened, we didn

Eski sevgilime duyurulur Özledim buna ne buyrulur Sorulur mu şimdi neden diye Canım istiyor bilmem işte öyle Amsterdam’a indim mekan ferahtı Neler seyrettim neler Bisikletim vardı Bir caffeye gidim sonra İyi de yapmışım Uzun kaldım havada Yurt dışındaydım Maskemi fırlattım attım Sunset bulvarı’na Ne bulvarsa bu böyle Sonsuz devasa Laptop aldım kendime İyi de yapmışım…

Yüce dağdan bir yel eser Eser Elif, Elif deyi Deli gönül abdal olmuş Gezer Elif, Elif deyi Elif’in uğru nakışlı Yavru balaban bakışlı Yayla çiçeği kokuşlu Kokar Elif, Elif deyi Elif kaşlarını çatar Gamzesi sineme batar Ak elleri kalem tutar Yazar Elif, Elif deyi Karacoğlan eğmelerin Gönül sevmez değmelerin İliklemiş düğmelerin Çözer Elif, Elif deyi