Türkü – Çayın Öte Yüzünde

aqaca takılı kalmış bir iple kendini boqdu belki fani kapakara bi yaşamı koynuna akışı boynuna şaşıradurdu yaşlana o yaşlı gözlerinde bakışı cok saf ha sende kmsin adını yaz duwara kanla kancık yaşına maruz olmuş soyunu kaybeden yanan o cigara dumanı mest eder mi bence rest ceker önünü biri keser mi sence bence zulümü werecek gününe…

I heard this old story before Where the people keep on killing for their metaphors But don’t leave much up to the imagination, So I, wanna give this imagery back But I know it just ain

Kara tren katar katar Derdime dertleri katar Kimi alır kimi satar Senin aşkın bana yeter a leyli leylim Ayrılık ölümden beter a leyli leylim İndim pınarın başına El ettim dudu kuşuna Dedi uğraşma boşuna Nazlı yarim ele gitmiş a leyli leylim Hasan Emmi gelin etmiş a leyli leylim Çayır çimen koşa koşa Vardım anamın yanına…

instrumental

Weightless words smiling faces weightless words Must eraste them profit driven depravation Piles of pigs they hide behind they will succeed Ashes they leave withering faces heartless cold relentless And we stand silent and defenseless

İki mintan giydim biri ağalı Gitmez oldu gözlerimden hayali Eski yardan yeni selam duyalı Dumanın dağlara alıyor beni Sevdiğim ellere kalıyor beni Kurşun attım dalgayanın düzüne Ayrılık sürmesin çekmiş gözüne Uyma dedim uydun ellerin sözüne Dumanın dağlara alıyor beni Menevşedir martinimin demiri Teslim olmam ölüm allah emiri Vurma dedim be allah’ın gavuru Dumanın dağlara alıyor…