John Denver – Alfie the Christmas Tree

geceye açar akşam sefaları ölüme benzer güne vedaları deli dolu bir macera bir şölen bir düğün kadere kısmet narin hayatları ışığa uçar bütün pervaneler ateşe giderken ne şahaneler dönerek acıyla aşkla şu alemi yana yana rakseder divaneler bir varmış bir yokmuş dünya masalmış her yolcudan bu handa hoş seda kalmış gökten üç elma düşmüş yuvarlanmış…

Güz yaprakları düştü Gazeller oldu Bulut indi yeryüzüne Sevdalı oldu Bir avuntu biraz keder Böyle bize neler oldu Bu ayrılık bir de hasret Çekilmez oldu Ay karanlık hep karanlık Yüzün bize döner oldu Bir ihtimal daha vardı Felaket oldu Gitme gitme gitme kal bu şehirde Gitme gitme yazık olur bize Geceler kör dilsiz sanki Konuşmaz…

Gidenler bilemezler unutulmak ne demektir Gidenler duyamazlar kalanların feryadını Sen de duymadın beni, duyamazdın uzaklardan Sakın birşey bekleme bu geç kalan pişmanlıktan Bana yaşattığın acıları düşün Sen olsan affedip geri döner miydin Bu bezgin yürekle dönsem ne olacak Ne anlamı kaldı seni sevmenin Ağladın mı bir gece vakti Anladın mı beni Can nasıl acırmış hasretten…

Written by Billy Burnette and Tony Colton. Well I thought I was a bad boy Chasin’ everything in sight I didn’t come alive ‘Til the sun went down at night I thought I’d been everywhere Done everything that a man could do But I didn’t start livin’ Until I started lovin’ you Well I’ve been…

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde Okuduğum son kitabın son satırı bir biçimde Sen benim küçük şehrim ben her yerini bilirim Lapa lapa kar yağarken bir kadeh şarap içelim Saçların karası Bende çok yürek yarası Zalim felek yüzbuldukça sırtımda bıçak yarası Duyduk duymadık demeyin yardır benim tek mabedim Evet şimdi tamam derken zaman akıp gitti…

Bu şehir girdağ gülüm Girdapta mehtap gülüm. Felegin bir suyu var Su degil kezzap gülüm. Yizidin Harcı Zulüm Yigidin Borcu Ölüm. Felege dayandım gülüm Öldümde uyandım…