Volkan Konak – Trabzondan Çıktım Yola

Yine aşk kaynıyor Bu deli kavga Yine eskisi gibi Olsak seninle Olsak ne dersin Titriyor elim Bak nasıl yine Yüzünü gözlerini Saçını herşeyini Çok özledim Yapma Allahını seversen Geriye dön bana bir tanem Unutmak çok zor çok zor seni Unutamam… Unutamam…. Çölde kalmış gibi Susuz ve acı Yeni tanışmış gibi Olsak seninle Olsak ne dersin…

Yüzündeki maske düştü sonunda Sen kaybettin canım bu oyunda Meğer yıllanmışsın benim koynumda Seni beslemeye niyetim yok Hiç şansın yok bana yaklaşma Hiç şansın yok benle uğraşma Hiç şansın yok bana yalvarma Hiç şansın yok hiç şansın yok

When I fall in love It will be forever Or I’ll never fall In love In a restless world like this is Love is ended before it’s begun And too many moonlight kisses Seem to cool in the warmth of the sun When I give my heart It will be completely Or I’ll never give…

Kapım her çaldığında sensin sanırım İçimde hep bir umut sana koşarım Bitmedi hasretin ona yanarım Günü güne ekledim geçti yıllarım özleyeceğim hep seveceğim Söz verdim canım sana bekleyeceğim Hiç bitmeyecek gibi geliyor Günler sensiz ne zor geçiyor Umudum yarını bekliyor Kolarım seni sarmak istiyor Gözlerim seni arzuluyor Umudum yarını bekliyor

(Kerry Livgren/Steve Walsh) Two began together, lived as one Each one to the other had become More than a friend, living to meet a common end They were true, each one knew all is well Still the elder knew it could not last Hidden memories from the young one’s past Drew them apart Both knew…

İzmirin kavakları Dökülür yaprakları Bize de derler çakıcı Yar fidan boylum Yıkarız konakları Selvim senden uzun yok Yaprağında üzüm yok Gamalıda zeybek vuruldu Yar fidan boylum Çakıcıya sözüm yok