İbrahim Tatlıses – 365 Gün Yandı Ha Yandı

Mecnun gibi dolaşırım çöllerde Hayal beni savuruyor yel gibi Ah çeker ağlarım gurbet ellerde Durmaz akar gözüm yaşı sel gibi Hesapsız günlerim gelip geçiyor Varıp sırrın yad ellere açıyor Evvel benim idi şimdi kaçıyor Beni görüp saklanıyor el gibi Aşkın beni deryalara daldırır Bir dem ağlatır da bir dem güldürür İster azat eder ister güldürür…

sensiz ne gunlerin ne mevsimlerin yok artik degeri yok benim icin hatiri kalmasin o resimlerin yirtmadan son defa bak benim icin mademki son sozun elveda artik mademki son care ayrilmak artik ecelim elinden olmasin yazik bir yabanci gibi git benim icin gozlerine yaslar dolu versede ellerin elimde kali versede anilar yolunu kesiversede ardina bakmadan git…

Müzakeremiz aheste, taksit iste sanki hediye kambur kambur üstüne Yapma etme uyma jeste hepsi nekre Düştü cemre tek bir metre dikti yokuşu piyango vuruşu Yoruma kapalı darpın dokusu sabit kolera duruşu Perde altı insan kokusu getir bir kanaat artık ey huşu Modum saptı depara kalktı huzur kaçtı Kalbim kutulu kural tanımaz oldu her duru Üstüne…

I got drunk last night left my skatboard in the front yard looked out the window it aint there now more my cars been broke down 4 or 3 months i cant even go to the store to buy some blunts if my dog could talk hed ask me why i dont feed him go…

Kaç günlük dünya Şunun şurasında Takvim misali Hayat Asil başucunda Bir yaprak derken Bir yaprak daha Koptu korkular Yastığımda yorganımda Bir yaprak derken Bir yaprak daha Koptu korkular Yalnızlığımda Orda biri var mı? Sesimi duyar mı? Duyarsa gelir mı? Gelirse sever mı? Orda biri var mı? Sesimi duyar mı? Duyarsa gelir mı? Gelirse sever mı?…

Nedir bu çektiğim senden Gönül derdin hiç bitmiyor Yediğin darbelere bak Bu da mı sana yetmiyor… Gönül Her çiçekten bal alırsın Her gördüğünle kalırsın Sen kendini ne sanırsın Belki bir gün uslanırsın… Gönül Uslan artık deli gönül Bak gelip geçiyor ömür Uslan artık deli divane gönül Dünya sana kalır sanma Geleciği dünden sorma Her gün…