Moğollar – Sıla

Nereye gitsen peşindeyim Gönül anlamaz, gönül dinlemez Ney yapsam elimde değil Kader ayırsa bile dinlemem Yollar ayırsa bile anlamam Ben bu ömrü feda ettim Ya seversin ya seversin Başka şansın yok peşindeyim Ben bu sevdaya baş koydum Aşımdan uykumdan oldum Başka şansın yok peşindeyim

Bu kadar uzak olacak ne vardı Gittin oraya beni de al yanına Ben hep burdamı kalacak Hüzünle mi ağlayacak Ne zaman dertler bitecek Ne zaman öleceğim Dağları geçerim yolları aşarım Sevdiğim sana gelmek için bedenimden vazgeçerim Ben sensiz ne yaparım gece gündüz ağlarım Eğer sen cehennemliksen senin için ben yanarım Ne vardı sanki neden aldı…

there is something i want to tell you if only i could learn how to say it, “i believe in forever”. how does it feel for all you watching? do you realize the smile is broken inside. im broken inside… and when the music stops… will my heart keep a steady beat or will it…

Yarım kalan bir hikayesin Seni gönlümde hep sakladım Aşkınla yanan şu kalbime Sensiz gülmeyi yasakladım Yastığım sensiz zaten soğu Anılarım hiç uyuyamaz Aşk feryadımı o taş kalbin Duymaz duymaz duymaz Belalım oldun belalım ah Nedir bu tavrın sevdalım ah çekilmez oldu kahır yükün yazık bu aşka bana günah

Bir sevda geldi başıma Felek su kattı aşıma Uyku girmiyor gözüme ah Unuttun beni zalim Unuttun beni hain Gülüşün ince kıvrak şensin Bir selam vermeden geçersin Bilsen beni ne çok üzersin Seviyorum seviyorum seviyorum seni zalim Bir gün ümit veriyorsun Sonra gülüp kaçıyorsun Sen beni öldürüyorsun Unuttun beni zalim Unuttun beni hain Gülüşün ince kıvrak…

Hep mi kara yazıldı yazım bir gün olsun gülmedi yüzüm kedere kadere geçmedi sözüm ben ağlamıyayım da kimler ağlasın Canım yanıyor canım çile dolu her yanım yok derdime yananım ben ağlamıyayım da kimler ağlasın Can dediğin alır canını dost bildiğin emer kanını görmedim ben gibi böyle yananı ben ağlamıyayım da kimler ağlasın Canım yanıyor canım…