Öztürk – Kaç Gel

Ne istiyeyim yarimden Ne istiyeyim aşkımdan O güzel yüreğini ayırmasın Kalbimden.. Ben bir kere sevmişim O da beni seviyor ! Bu büyük sevdamızı Cümle alem biliyor ! Ağladım ben ağladım Kaderime ağladım ! Acılara ağladım.. Ha bu yalan dünya da ben hiç mutlu olmadım , Aşkımıza ağladım ! Bu çileler tabipti Seven seveni aldı Acı…

Işıkla kal ve sakın değişme Onlar seni değiştirmek isteseler de Başını eğme ismimle uyan her güne Ne kadar benim olmak istemesen de Sesimi hisset şarkıma dokun işte Onlar hep sorarlar boşver ilgilenme Kaçı kaldı ki sen çekip gidince Ne kadar geri dönmek istemesen de Şehirler yandı çığlık çığlığa Ben acıyı tattım kanına karıştım Işıkla kal…

Bir yaralı yaramaz Söz veripte aramaz Sen açtın bu yarayı Hiç kimseler saramaz Züleyha! bekletme ha! Züleyha! ağlatma ha! Züleyha! geç kalma ha! Anzilha’ya gitme ha! Ağlarım gülenim yok Gözyaşım silenim yok Giderim bu ellerden Dur gitme diyenim yok Giderim gider oldum Gülerdim keder oldum Züleyha sen gideli Mecnundan beter oldum

Üşüdün mü hissizlikten? Bu yüzden mi sığındığın eldivenler? Zaman seni ısıtır mı sandın Sen geçmişi yakıp giderken? Ulaşamazsın artık bana Sessize aldım kendimi bu defa Sen düşün şimdi, benden bu kadar Yokluğun acıtmıyor son sözlerin kadar Artık çok geç uğraşma, Öğretmedi mi kimse sana? “Hiçbir söz hiçbir zaman Ağızdan çıktığı gibi durmaz” Söz: Haluk Kurosman…

I am a woman haunted by hands Even though I’m alone Traces of Pompey Across my skin And an invisible map Of where you’ve been It’s dry road to Idaho A thirsty tongue across the land And soil so dry You could swallow an entire man Took the first road out of town Hoping that…

şen dilediğin kadar hep geldim ardından ardından ardından sen görebildiğin kadar ben baktım ardından ardından ardından anlarım halin yoksa yakına gel derdin çoksa bir koşup da bin duruldum yoruldum ben anasına düşkün yok çare parasına düşkün yok çare bu aşk da böyle taptaze durmaz duramaz