İzzet Yıldızhan – Dede Yine Yüz Aydır

Seni çektim içime Hava diye, sen diye diye Sınırları zorladım Bitme diye, dön diye diye Seni buldum içimde Yara diye, sar diye diye Zamanları topladım Al diye, kal diye diye Zamanı durduran yok Çığlıklar akıttım duyan yok Yok öyle biri, kimse yok Saklayın beni Örtün üstüme çiçekleri Halim yok, halim yok Bir şeyler saklı içimde…

There’s a reason why the words got hard for me to bare Because within them was the promise of a life that just wasn’t there You’re not my friend and I have no doubt That I finally figured it out You’re trying to drag me down (x4) Was it hate or was it hurt that…

Her sabah doğan güneş Bir sabah doğmaz oldu Elleri ellerimden Kayıp giden yıldız oldu Gülünce ışık saçan O gözler yaşla doldu Ağlama duymaz artık Bir varmış, bir yok oldu Giderken bıraktığı Bütün renkler siyah oldu Üzülme anla artık Belki de huzur buldu Dursun zaman, dursun diyorsun da Oyun değil ki yaşamak Sen inanmasan da bir…

Sevup alamiyanun yüreğini buz bağlar Oy dumanlar dumanlar Hep dağlari sardunuz Yüreğumun derdini Bilsanuz ağlardunuz Gürgen yaprağun sari Yere düşmesa bari Senun da benum gibi Yüreğun mi yarali Armut çiçekli armut Yol üsitne durursun Ne mutli dallaruna Her geçeni görürsün Karşiya çifte çamlar Sakizi yere damlar Sevup alamiyanun Yüreğini buz bağlar

Before you started tokin’ You used to have a brain But now you don’t get even the simplest of things I can draw a little picture Or even use my hands I try to explain but you just don’t understand (Hey) You’re really losing it (Hey) And you’ve really done a lot of junk now…

Hayatla merhabam daha dün gibi Son sürat durmadan geçti seneler Ardıma bakınca bir tek gün gibi Farkına varmadan geçti seneler Doğumla ölümün vakti karıştı Azrail ne küstü nede barıştı Ecelle vuslatta zaman yarıştı Saati kurmadan geçti seneler Yılların resmini çiziyor sima Kırılan kalplere vurulmaz yama Her dertten bi tabip anlıyor ama Yaramı sarmadan geçti seneler…