Cahit Öztelli – İlk Yaz Olur Açar Bade Çiçeği

Dört nala gelip uzak asyadan Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan Bu memleket bizim Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak Ve ipek bir halıya benzeyen toprak Bu cehennem, bu cennete bizim Kapansın el kapıları bir daha açılmasın Yok edin insanın insana kulluğunu Bu davet bizim Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür Ve bir…

Hayattan bezmiş bir köle gibi Yaşıyorum niye Güneşim batık doğmuyor Ağlıyorum gündüz gece İçimdeki şu yangını söndürmez kimse İlaç olmaz hiçbir çare Dermansız derde Niye bana gelmiyorsun Hiç mi beni sevmiyorsun Zor mu gelir bütün bunlar Niye susup söylemiyorsun Meyler çare bulamadı Dostlarım arayıp sormadı Ağladım sabaha kadar Gözyaşımı silen olmadı Derin bir yalnızlık bu…

Somebody loves you I want you to know Longs to be near you where ever you go Somebody loves you and right from the start Happiness flew into someone’s heart Somebody loves you each hour of the day When you’re around dear or when you’re away Somebody loves you sweetheart can’t you see And that…

insanlara bakiyorum gözler boyanmis Gözlerle oynanmis kullanilmis umutlar Yapilan her hareket hataya bulanmis Çikis yolu yok al parayi cebine sok Rüsvet alan kral olmus memleketimde Vatanima neler olmus insanlar robot gibi kullanilmis Çürütülmüs ruhlari zedelenmis onurlari Düzeltmek çok zor onlara kor artik yeni bir yasam Tasan sabirlar son noktasinda Benim bir düsmanim vardi çok iyi…

Biter dediğim acılarda Düşlerime girmez dedim Gecelerce unutmak istedim Yürektesin be yürektesin Bitirdiğim takvimlerde Zamanlardan zaman istedim Bilinmeyen bir yerdesin Yürektesin be yürektesin Her mum yaktığımda alevdesin Alevi söndüren o yerdesin Bekliyorum gelirmisin Yürektesin be yürektesin Yaşlar dolsun gözlerime Yangın yeri yüreğimde Bu kalp senin bu bedende Yürektesin be yürektesin

Sen başını alıp gittin gideli Ben alışmadım oldum deli Korkuyorum çoğu zaman evden çıkmaya Dışarıda eririm diye bir güve gibi Tek başımayım, kokuman kuşu gibi Yıllardır evde, bıraktığın gibi Deliriyorum, evde tek ses yok Deliriyorum, bir telefon yok Deliriyorum, bir merak eden yok Ah şu duvarların bir dili olsa Ayda yılda bir kere hatrımı sorsa…