Umut Akyürek – Bir Daha Aşık Olmayacağım

Bize de Banaz’da Pir Sultan derler Bizi kem kişi de bellemesinler Paşa huddamına tenbih eylesin Kolum çekip elim bağlamasınlar Hüseyn Gazi binse gelse atına Dayanılmaz çerh-i felek zatına Benden selam olsun ev külfetine Çıkıp ele karşı ağlamasınlar Ala gözlüm zülfün kelep eylesi Döksün mah yüzüne nikap eylesin Ali Baba Hak’tan dilek dilesin Bizi dar dibinde…

Gamla kederi sildim attım Aşkla yattım aşkla kalktım Sevdam elde bir oyuncak İzmirli sevdim ne olacak Kordonboyu dolanır dolanır dururum Sana benden bir söz nasihat dostum Seviyorum dermiş terkedermiş Olay bu işte son durumun Sabah öğle akşam elimizde biralar Sallana sallana alsancaktan aşağı Bir konakta karşıyakada Ben o yari arar dururum İzmirdeyim Ne haldeyim bir…

Geçmiyor serseri günler yine İçiyor ömrümü günden güne Yanıyor son bakış gözlerimde Hasretin böylesi bende Suç sevenin sevenin Gidenin değil Sus yüreğim yüreğim Harcın değil Onsuz ne gecenin tadı var Ne de denizin mavinin Yersiz bu deli korkular Bende yarası o zalimin. Onsuz boş kalır saraylar Ne hanlar harabesi matemin Bensiz kalsın bu sokaklar Adımı…

Yalanmı hadi hadi sölesene bu acıları cekmek kolaymı sence yazdım derdımı umudumu her gece yalanmı sence hayat sankı sahne kapandı perde abandı perde okyanustakı oglan hayat senı bogmasın nese ıster kollar tabakk senı bulmasın kalkışılan bazen elıfı bulmaz esır ettın benı ah senede bi kumpas gozlerımız hep ustunde nedeni hep ful ass ruh ve bedenımı…

[LA The Darkman] It’s 9-5, I survive, Park shit is still real You know stacks, money, drugs and the whole ordeal Murderers that kill, Alize makes me ill Jump in my rocket to the moon, spark an L and just chill I got on stocks and bonds kid just because I want em And billion…

Yalnız bir şehir hasret bir kahır Yanarsın sen de Bir gün gelir yüreğin acır Kanarsın sen de Tuttuğun eller yakar seni de Gittiğin yerler yutar seni de Kendine kalıp bir gün beni de Anlarsın sen de Yanına kalmaz çekip gidişin Yanına kalmaz yakıp gidişin Böyle mi mutlusun Ne senin derdin Söz – Müzik: Eyüp Mercimek