Metin Kemal Kahraman – Ğezevé Seru

Bak gün doguyor gecenin yarisinda bir gonca uyaniyor gözüm pencerede elimde dikenler kader beni soruyor gözüm pencerede elimde dikenler kader bizi soruyor gülparem gülüm suskun bülbülüm kanadim tutmaz sensiz ben ölürüm

Sevimsiz bir adam daha gün doğmadan evden çıktı hemen gururunu beklemeden Sevimsiz bir adam daha gün doğmadan evden çıktı hemen gölgesini beklemeden Çünkü çok işi var ellenecek kalçalar atılacak ucuz laflar saldıracak adamlar var özünde iyimiymiş neymiş bu adama ama öldürmüş özünü fırlatmış bir kenara Nakarat(2) Sevimsiz bu adam daha gün batmadan omuştu bir hayvan…

Gel deme bana Kal deme bana Sensizliğe alıştım Dön deme bana Yok derdimin Yok dermanı Yüreğim yandı Ardımda gözlerim Birde umudum kaldı Yaktı hasret yaktı aşkı Son sözüm saklı Ne hayaller kurmuştum Sırtımdan vuruldum…

I know these streets and these backyards, this barn that’s falling down. We come to where they’re building now and ride our bikes around. You think I’m just a little kid, some troubles on the way. but I knew this place before you did is all I’ve got to say. I’m only walking through these…

seni sevda tanrıçası yapan şu aptal gönlüm, değil mi? gözlerin kurdu gönlüme tuzak gözlerinde suçlu, gönlümde bir gökyüzü, masmavi deniz sensiz kimsesiz bir de ben sensizken biter bir gün biter elbet bitince ben ben olur muyum insan her gün ölmüyor ki öleceksem böyle olsun biter bir gün biter elbet bitince ben ben olur muyum insan…

Bir selam sal Gün akşama döndü gülüm bir selam sal sabah olsun Gökte bulut yandı gülüm bir selam sal sabah olsun Bir selam güneş doğsun, bir selam sal yüzüm gülsün İnce ince eğir beni sev yeniden doğur beni Ta yürekten çağır beni bir selam sal sabah olsun Bir selam sal güneş doğsun, bir selam sal…