Zülfü Livaneli – Kısa Hikayeler

Ooh I gotta let you go Ooh I gotta let you go It’s a sad day But some good will come of it I guess And maybe it’ll be for the best As you walk away I know I gotta let you go It’s not easy Watching something you cherish fade But it’s the only…

For all I’ve been blessed with in this life There was an emptiness in me I was imprisoned by the power of gold With one honest touch you set me free Let the world stop turning Let the sun stop burning Let them tell me love’s not worth going through If it all falls apart…

Gittuğun o yerlerde söle huzurda misun? Geride kalanların söyle farkında misun ? Atın beni denizlere vermeyun ellerine oyy Zaten hasret kalmış idum o deniz gözlerunee Gidup ta dönmemeye söyle yeminli misun? Dönüp te görmemeye dayanabilir misun? Ey göklerin yıldızi benim farkimda misun? Benden ayrı yaşamaya dayanabilir misun ? Atın beni denizlere vermeyun ellerine oyy Zaten…

Hep sen mi ağladın, hep sen mi yandın Bende gülemedim yalan dünyada Sen beni gönlünce mutlu mu sandın Ömrümü boş yere çalan dünyada Ah yalan dünyada, yalan dünyada Yalandan yüzüme gelen dünyada Bilirim sevdiğim kusurun yoğdu Sana karşı benim hayalim çoğdu Felek bulut oldu üstüme yağdı Yaşları gözüme dolan dünyada Ah yalan dünyada yalan dünyada…

Anne ben senin oğlunum Kanayan bir yurdum var Anne ben senin oğlunum Sönmeyen bir umudum var Ellerimi tutma ne olur Beni ağlatma ne olur Anne ben senin oğlunum Bu kavgaya inancım var Yaşamak güzeldir anne Yaşamak senin için Yaşamak güzeldir anne Yaşamak yarınlar için Ölmek yaşamaktır yine Halkının yüreğinde Ölmekte güzeldir anne Ölmek özgürlük için…

Hasret kaldım gülüşüne O sıcacık öpüşüne seviyorum değişine Hasret kaldım hasret kaldım sevgilim Boynu bükük duruşuna Ardım sıra bakışına Kollarımda yatışına Hasret kaldım hasret kaldım sevgilim Usul usul sokulmana İçin için ağlamana Canım deyip sarılmana Hasret kaldım hasret kaldım sevgilim Seni sensiz yaşamak En kötü kader olsa gerek Ey benim hasret kokan sevgilim Bu ayrılığa…